Wielu pacjentów niewłaściwie podchodzi do kwestii związanej z leczeniem. Niektóre środki farmakologiczne należy brać zdecydowanie dłużej, niż obserwuje się objawy choroby, co jest jedyną szansą na wywołanie pożądanego efektu terapeutycznego. Ile dni należy stosować ceftriakson?
Jak długo należy przyjmować ceftriakson?
Ceftriakson to lek z grona antybiotyków, co oznacza, że należy go stosować przez co najmniej kilka dni i bez żadnej przerwy. W Charakterystyce Produktu Leczniczego (Ceftriaxone Actavis) nie ma informacji, która określałaby dokładny czas farmakoterapii. Leczenie ceftriaksonem trwa w zależności od zakażenia, m.in. od rodzaju patogenu, stopnia zaawansowania infekcji, intensywności występujących objawów. Producenci leków z ceftriaksonem zalecają, aby antybiotyk był podawany przez co najmniej 2-3 dni od momentu unormowania stanu zdrowia pacjenta tj. uzyskania prawidłowej temperatury ciała i potwierdzenia, że bakterie zostały wyeliminowane z organizmu (np. negatywny wynik posiewu moczu).
Przeważnie antybiotykoterapia z wykorzystaniem ceftriaksonu trwa od 7 do 10 dni, ale dokładny czas leczenia jest określany przez lekarza prowadzącego.
Kiedy stosować ceftriakson?
Antybiotyki zawierające ceftriakson są wykorzystywane w przypadkach infekcji bakteryjnych, które są wywołane przez szczepy wrażliwe na działanie tego leku. Wskazaniami do użycia ceftriaksonu są zakażenia spowodowane przez takie bakterie jak:
- Shigella spp.
- Serratia spp.
- Salmonella spp.
- Escherichia coli
- Providencia spp.
- Citrobacter koseri
- Peptococcus niger
- Morganella morganii
- Moraxella catarrhalis
- Neisseria meningitidis
- Staphylococcus aureus
- Peptostreptococcus spp.
- Proteus mirabilis, vulgaris
- Klebsiella oxytoca, pneumoniae
- Haemophilus influenze, parainfluenzae
- Streptococcus agalactiae, bovis, pyogenes, pneumoniae
Działanie ceftriaksonu polega na hamowaniu procesu syntezy ściany komórkowej, co tłumaczy bakteriobójcze właściwości antybiotyku. Lek jest zazwyczaj wykorzystywany w farmakoterapii ciężkiego, bakteryjnego zapalenia płuc lub zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.